Liban i Syria graniczą z nim na północy, Jordania na wschodzie, Egipt na południowym zachodzie i Morze Czerwone na południu. Geograficznie Izrael położony jest w Azji, ponieważ leży po wschodniej (azjatyckiej) stronie granic geograficznych między dwoma kontynentami, jak widać na mapie Izraela Azja: Kanał Sueski - Morze Bosforskie wGdzie na mapie świata leży Polska, Kanada czy Bangladesz? Przeprowadzono ankietę wśród tysięcy ludzi z całego globu, by wyłonić kraje, których lokalizacja sprawia największe problemy. Wyniki okazały się zaskakujące, niektórych państw Polska leży w Europie Środkowej i stanowi wschodnią flankę Unii Europejskiej. Graniczymy z Rosją (Obwodem Kaliningradzkim), Litwą, Białorusią, Ukrainą, Słowacją, Czechami oraz Niemcami. Bez wątpienia większość osób mieszkających w naszym kraju doskonale o tym wszystkim wie, jednak za granicą nie jest to już takie oczywiste. Nie każdy wie, gdzie leży PolskaOkazuje się, że wielu cudzoziemców niewiele wie o naszym kraju i jego położeniu. Międzynarodowa firma szkoleniowa The Knowledge Academy przeprowadziła w styczniu 2021 roku ankietę, która miała wyłonić państwa najtrudniejsze do zlokalizowania na mapie świata. Skupiono się na tych, które zamieszkuje więcej niż 25 mln ludzi, by ułatwić sprawę badanym. Łącznie przepytano 6550 uczestników, a każdy z nich otrzymał 20 losowo wybranych nazw krajów. Następnie musiał je zlokalizować na mapie. Pozornie łatwe ćwiczenie okazało się prawdziwym wyzwaniem, a o położeniu wielu państw nie wiedziała ponad połowa ankietowanych. The Knowledge Academy opublikowało infografikę prezentującą wyniki na swojej stronie internetowej. Prezentujemy ją poniżej. Polska nie wypadła w tym zestawieniu zbyt dobrze. Okazuje się, że aż 43 proc. ankietowanych nie miało pojęcia, gdzie leży nasz kraj. Miejmy nadzieję, że po złagodzeniu obostrzeń pandemicznych na świecie, zagraniczni turyści zdecydują się na poznanie jego piękna i coraz więcej ludzi będzie wiedziało, gdzie on się znajduje. Najgorzej poszło z poszukiwaniami Indonezji. Aż 83 proc. przepytywanych osób nie miało pojęcia, gdzie to państwo się znajduje. Na drugim miejscu, z wynikiem 81 proc., znalazł się Wietnam. Podium zamykał Bangladesz - lokalizacji tego kraju nie potrafiło wskazać 78 proc. ludzi biorących udział w ankiecie. Geografia może być naprawdę trudnaMiejsce czwarte i piąte przypada kolejno Ukrainie oraz Peru. Pierwszy źle wskazało 73 proc. ludzi, a przy drugim pomyliło się 69 proc. ankietowanych. Co ciekawe, wiele złych odpowiedzi pojawiło się nawet w przypadku tych największych państw, których raczej trudno nie zauważyć na mapie. Wyniki ankiety przeprowadzonej przez The Knowledge Academy/fot. The Knowledge AcademyBlisko połowa ludzi biorących udział w ankiecie nie wiedziała, gdzie znaleźć Kanadę oraz Australię, co aż trudno sobie wyobrazić. 33 proc. ludzi nie wiedziało także, gdzie jest Francja, a 29 proc. - Niemcy. Niedawno opisywaliśmy również interesującą różnicę w wyglądzie naszej mapy świata oraz tej, którą posługują się w Chinach. Czasem tak niewielka zmiana może sprawić, że nasz kraj naprawdę trudno zauważyć. Spotkała Cię niecodzienna sytuacja na wycieczce? Prowadzisz hotel lub pensjonat i chcesz podzielić się z nami swoimi spostrzeżeniami lub historiami? A może chcesz skontaktować się z nami w innej sprawie związanej z turystyką? Zapraszamy do wysyłania wiadomości na adres redakcja@ The Knowledge Academy
Bangladesz. Dhaka. Bhutan. Thimphu. Brunei. dzięki temu quizowi nauczyłem się wszystkich stolic świata . 196/196. Polecam quiz :-) Quiz na mapie. Państwa
Interaktywna mapa Singapuru wraz z opisem i lokalizacją głównych miast, wsi, jezior, rzek, gór oraz innych obiektów geograficznych i turystycznych. Singapur na mapie świata. Singapur - podstawowe informacjeSingapur – miasto-państwo położone w pobliżu południowego krańca Półwyspu Malajskiego. Leży w południowo-wschodniej Azji. Nazwa Singapur pochodzi od dwóch sanskryckich słów: singa (lew) i pura (miasto), stąd niekiedy stosowana nazwa Miasto Lwa. Wizerunek posągu Merlion jest znanym symbolem Singapuru, używanym do 1997 jako logo przez singapurską izbę turystyki. Góry i łańcuchy górskie na mapie Singapuru Bukit Timah - najwyższe wzniesienie państwa-miasta Singapur o wysokości 163,63 metrów nad poziomem morza. Położone w południowej części wyspy. ×Ta witryna wykorzystuje pliki cookie w celach reklamowych i statystycznych. Akceptuję Bangladesz najlepiej odwiedzić w styczniu, lutym, marcu, listopadzie i grudniu - możemy wtedy liczyć na bardzo dobrą pogodę w całym kraju. Kwiecień i październik to także dobry termin na podróż, jednak niekiedy mogą wystąpić czynniki atmosferyczne utrudniające wizytę. Gorszej aury możemy spodziewać się w maju, a także Informacje ogólne Bangladesz, Ludowa Republika Bangladeszu, Bangla Deś, Bamladaś, Bangladesh, Gana prajatantri Bamladaś, państwo w południowej Azji, nad Zatoką Bengalską. Graniczy z Indiami (4053 km) oraz na południowym-wschodzie z Myanmarem (dawna Birma, 193 km). Powierzchnia 144 tys. km2. 144,319 mln mieszkańców (2005). Średnia gęstość zaludnienia: 1078 osób/km2 (jedna z największych na świecie). Najgęściej zaludnione są południowe regiony kraju. Stolica: Dhaka. Główne miasta: Czittagong, Khulna, Rajshahi, Rangpur, Barisal. Ludność miejska: 24%, jeden z najsłabiej zurbanizowanych krajów świata. Podział administracyjny: 4 prowincje. Język urzędowy: bengalski, w użyciu angielski. Skład etniczny: Bengalczycy (98%), Biharczycy (1,3), inni (0,7%). Religia państwowa: islam. Wyznania: muzułmanie 83%, hindusi 16%, buddyści 0,7%, chrześcijanie 0,3%. Jednostka monetarna: 1 taka = 100 palsa. Analfabetyzm sięga 66%, szczególnie niski poziom wykształcenia kobiet. Przyrost naturalny: 2,09% (2005). Średnia długość życia: mężczyźni 61 lat, kobiety 62 lata (2005). Historia Do 1947 Bangladesz wchodził w skład Indii. W tymże roku został włączony do zacofanej gospodarczo części Pakistanu (Pakistan Wschodni), co spowodowało powstanie ruchu narodowego Bengalczyków pod kierownictwem Ligi Ludowej (od 1949, współzałożyciel M. Rahman), walczącej o autonomię Pakistanu Wschodniego. W 1971 rozpoczęły się partyzanckie walki zbrojne poparte przez część sił regularnej armii pakistańskiej. Ruch wyzwoleńczy Bengalczyków poparły Indie. Wojska indyjskie wkroczyły na terytorium Pakistanu Wschodniego. Po kapitulacji wojsk pakistańskich, 16 grudnia 1971 Bangladesz uzyskał niepodległość, Dakkę ustanowiono stolicą Bangladeszu, a sytuacja w kraju uległa normalizacji. Powołany wówczas rząd, utworzony przez Ligę Ludową z M. Rahmanem na czele, przyjął program odbudowy gospodarczej kraju oparty na gospodarce planowej, interwencjonizmie państwowym i nacjonalizacji głównych gałęzi przemysłu. W 1972 uchwalono konstytucję nadającą świecki, socjalistyczny i demokratyczny charakter państwu. Niepodległość Bangladeszu uznało od razu większość państw, Pakistan w 1974, a Chiny w 1976. Od 1974 Bangladesz został członkiem ONZ. W 1974 kraj nawiedziła katastrofalna powódź, doszło do kryzysu gospodarczego i politycznego, wzrosły niepokoje społeczne. Pod koniec 1974 ogłoszono stan wyjątkowy, naniesiono poprawki do konstytucji przyznające prezydentowi, od 1975 M. Rahmanowi, szerszą władzę, wprowadzono system jednopartyjny - rządy sprawowała Bengalska Krishak-Sramik Liga Ludowa (BAKSAL). Sytuacja polityczna nie została opanowana i w 1975 miał miejsce zamach stanu, zamordowano M. Rahmana, rozwiązano parlament i zakazano działalności partiom politycznym. Wprowadzono stan wojenny. W kolejnych latach rządy sprawowało wojsko, sytuacja wewnętrzna kraju była bardzo nieustabilizowana, kilkakrotnie dochodziło do przewrotów wojskowych. Pod koniec 1975 prezydentem został Sayem, a w 1977 generał Z. Rahman. W 1979 zniesiono stan wojenny po tym jak Nacjonalistyczna Partia Bangladeszu (utworzona w celu poparcia generała Z. Rahmana) wygrała wybory parlamentarne. W 1980-1981 nastąpiła ekonomiczna poprawa sytuacji w kraju. W 1981 w wyniku zamachu zginął Z. Rahman, zastąpiony został na stanowisku przez A. Sattara, w 1982 w wyniku kolejnego puczu wojskowego władzę przejął generał Ershad (1983-1990 prezydent). Początkowo Ershad proklamował stan wojenny, zawiesił konstytucję i zakazał działalności partiom politycznym. Potem przywrócono niewielką swobodę polityczną, powstała popierająca prezydenta Partia Narodowa (1983) i utworzyła się opozycja - pod przewodnictwem Ligii Ludowej (na czele z H. Wajed, córką M. Rahmana) i Nacjonalistycznej Partii Bangladeszu (na czele z Zia, wdową po Z. Rahmanie), obie partie utworzyły Ruch dla Przywrócenia Demokracji, który zażądał zniesienia stanu wojennego, przywrócenia praw cywilnych, uwolnienia więźniów politycznych i wyborów parlamentarnych. W 1986 prezydent Ershad złagodził restrykcje polityczne, zawiesił stan wojenny, przywrócił konstytucję. Odbyły się wybory parlamentarne, w których zwyciężyła Partia Narodowa, w wyborach prezydenckich wygrał ponownie Ershad. Rządy Ershada bojkotowały Liga Ludowa i Nacjonalistyczna Partia Bangladeszu. W 1987 doszło do strajków i demonstracji ulicznych. Ershad rozwiązał parlament i wprowadził stan wyjątkowy. W 1988, ogłoszono islam religią narodową, odbyły się, zbojkotowane przez opozycję, wybory parlamentarne, w których zwyciężyła Partia Narodowa. W 1988 kraj nawiedziła powódź pozbawiająca dachu nad głową ok. 30 mln ludzi. Wzrost niepokojów społecznych doprowadził w 1990 do dymisji prezydenta. Ershad został oskarżony o korupcję i nielegalne posiadanie broni, skazany i uwięziony. W 1991 odbyły się wolne wybory, w wyniku których powrócono do demokratycznych form sprawowania władzy. Centro-prawicowa Nacjonalistyczna Partia Bangladeszu utworzyła koalicyjny rząd z fundamentalistyczną islamską Dżamaat-i-Islami. W październiku 1991 Abdur Rahman Biswas został wybrany prezydentem, Begum Khaleda Zia została premierem. W 1996 w wyborach zwyciężyła Liga Ludowa, jej przywódczyni Sheikh Hasina Wajid została premierem, a Shahabuddin Ahmed prezydentem (urząd sprawował do 2001). W 1997 Ershad został wypuszczony z więzienia. Nacjonalistyczna Partia Bangladeszu inicjuje falę strajków przeciwko rządowi. W 1998 kolejna powódź niszczy 2/3 powierzchni kraju. W tym samym roku 15 byłych oficerów zostaje skazanych na śmierć za udział w zamachu na prezydenta M. Rahmana w 1975. W latach 2001-2002 częste zmiany na stanowisku prezydenta: kolejno Badruddoza Chowdhury, Jamiruddin Sircar i Iajuddin Ahmed (od września 2002). Rząd tworzą Nacjonalistyczna Partia Bangladeszu, Dżamaat-i-Islami i Partia Narodowa, premierem w 2001 był Latifur Rahman, od października 2001 jest Khaleda Zia. 2002 poczyniono krok w kierunku normalizacji stosunków pomiędzy Pakistanem i Bangladeszem. Prezydent Pakistanu P. Musharraf złożył oficjalną wizytę w kraju i podjął temat wojny domowej podczas której doszło do oderwania Bangladeszu od terytorium Pakistanu. Rząd banglijski wciąż domaga się formalnych przeprosin za śmierć niemal trzech milionów mieszkańców dawnej prowincji Pakistan Wschodni, wysuwa również roszczenia zwrotu części majątki dawnego państwa. 2003 Indie zapowiedziały wydalenie ze swojego terytorium nielegalnych imigrantów bangijskich, których liczbę szacuje się na 20 mln, rząd Bangladeszu został oskarżony o wspieranie praktyk imigracyjnych swoich obywateli chcąc w ten sposób rozwiązać problem przeludnienia. W sierpniu 2005 muzułmańscy fanatycy przeprowadzili serię zamachów bombowych (250 jednego dnia w 64 miastach kraju) chcąc tym samym wymusić wprowadzenie islamskiego prawa koranicznego oraz do zakończenia "okupacji amerykańskiej i brytyjskiej" w krajach muzułmańskich. Podobne ataki powtarzały się w październiku i grudniu 2005. 2006 nasilają się protesty opozycji i robotników. Doszło do walk ulicznych w policją. Warunki naturalne Powierzchnia nizinna (wschodnia część aluwialnej Niziny Hindustańskiej z rozległą deltą Gangesu i Brahmaputry). Region bardzo urodzajny ale szczególnie narażony na występowanie powodzi w czasie pory monsunowej, poziom wód podnosi się nawet o 10 m. Na południu rozległe bagna (Sundar Ban), obszar zalewany podczas przypływów morskich (jeden z największych obszarów bagiennych na świecie). Na wschodzie kraju, wzdłuż granicy z Indiami niewysokie Góry Czatgańskie. Najwyższy szczyt kraju: Reng Tlang (957 m Wzdłuż wybrzeża Zatoki Bengalskiej liczne wyspy. Klimat Klimat zwrotnikowy wilgotny, monsunowy. Częste huragany i katastrofalne powodzie, w 1991 cyklon tropikalny spowodował śmierć ok. 100 tys. mieszkańców i ogromne staty gospodarcze. Suma roczna opadów 1800-2000 mm, na południowym-wschodzie ponad 3000 mm. Pora deszczowa od kwietnia do października. Średnia temperatura powietrza i średnia suma opadów w stolicy kraju wynoszą: w styczniu 19°C i 8 mm, w lipcu 29°C i 330 mm. Rzeki Bardzo gęsta sieć rzek i kanałów nawadniających zajmujących łącznie z jeziorami ok. 8% powierzchni kraju. Główne rzeki: Ganges, Brahmaputra oraz ich dopływy. Flora i Fauna Bogaty świat zwierząt i roślin. Wilgotne lasy równikowe z bambusem i palmą rotang pokrywają 14% powierzchni kraju. Na południu roślinność bagienna i namorzyny (największe skupisko na świecie). Na obszarze Bangladeszu żyją tygrysy bengalskie, irbisy, słonie azjatyckie. Bardzo bogaty jest świat ptaków. Gospodarka Bangladesz należy do jednych z biedniejszych państw świata. Gospodarka słabo rozwinięta, oparta na rolnictwie, w którym zatrudnionych jest ponad 60% ludności zawodowo czynnej. Dochód narodowy: 2 000 USD na 1 mieszkańca (2004). Inflacja: 6% (2004). Zadłużenie: 19,97 mld USD (2004). Struktura zatrudnienia: rolnictwo (63%), usługi (11%), przemysł (26%). Handel zagraniczny: eksportuje się głównie odzież (47,2%), wyroby z juty (16,9%), ryby i krewetki (10,2%) oraz ryż i herbatę, natomiast importuje się tkaniny (15,2%), maszyny (10,7%), ropę naftową (10,1%) oraz żywność, paliwa i chemikalia. Głównymi partnerami handlowymi są: USA, Wielka Brytania, Niemcy, Japonia, Indie, Arabia Saudyjska. Obroty handlowe z zagranicą – eksport: 7,5 mld USD, import: 10,03 mld USD (2004). Rolnictwo Blisko połowa gospodarstw rolnych o powierzchni poniżej 1 ha, rozpowszechniony system dzierżawy ziemi. Struktura użytkowania ziemi: użytki rolne stanowią 68,6% powierzchni kraju (jeden z najwyższych wskaźników na świecie), grunty orne i sady – 5%, użytki zielone, głównie pastwiska – 5%. Uprawia się: ryż (jeden z największych producentów na świecie), jutę, rzepak, tytoń, pszenicę, proso, bataty, banany, herbatę, trzcinę cukrową, palmę kokosową, rośliny oleiste i strączkowe, banany, rośliny korzenne (pieprz). Rozwinięta hodowla bydła, kóz, bawołów (jako siły pociągowej) oraz drobiu. Rybołówstwo morskie i rzeczne. Leśnictwo. Głównym bogactwem naturalnym jest gaz ziemny i niewielkie ilości ropy naftowej oraz węgla kamiennego. Przemysł Przemysł słabo rozwinięty, głównie zakłady włókiennicze ( juta – 1. miejsce na świecie w produkcji), spożywcze (łuszczarnie ryżu, przetwórnie herbaty i tytoniu, cukrownie, olejarnie), drzewne, papiernicze, metalowe, chemiczne, petrochemiczne (rafineria ropy naftowej), hutnicze, tekstylne. Bangladesz jest czołowym producentem mleka koziego. Rozwinięte rzemiosło w licznych małych zakładach, głównie tkackich. Jedna z najniższych na świecie produkcja energii elektrycznej. Komunikacja bardzo słabo rozwinięta, największą rolę odgrywa transport wodny (75% przewozów towarowych i pasażerskich). Długość linii kolejowych 2892 km, dróg samochodowych 223 tys. w tym 16 tys. asfaltowych. W miastach podstawowym środkiem transportu są riksze. Międzynarodowe porty morskie: Chittagong, Czalna. Główny port lotniczy Dhaka. Ustrój Republika wielopartyjna z jednoizbowym parlamentem – Zgromadzeniem Narodowym (Dźatija Sangsod) z 300 miejscami, parlamentarzyści wyłaniani są głosowaniu powszechnym, natomiast 30 miejsc zarezerwowane jest dla kobiet wybieranych w sposób pośredni. Kadencja parlamentu wynosi 5 lat. Głową państwa jest prezydent wybierany przez parlament na 5-letnia kadencję, pełni on głównie funkcje reprezentacyjne. Władzę wykonawczą sprawuje rząd. Członek brytyjskiej Wspólnoty Narodów. Informacje turystyczne Ambasada Ludowej Republiki Bangladeszu, 02-516 Warszawa, ul. Tadeusza Rejtana 15 m. 20/21, tel.: 848-06-37, faks: 848-49-74. Powiązane hasła Możliwość sprawdzenia na mapie świata, w których krajach jest najwięcej Pio na świecie jest bardzo pomocna. Umieszczając się na mapie świata nad konkretnym krajem, jesteśmy w stanie zobaczyć dokładną liczbę osób noszących nazwisko Pio , dzięki czemu możemy uzyskać dokładne informacje o wszystkich Pio , które można obecniePowierzchnia państw nie ma żadnego związku z tym ile osób je zamieszkuje. Co by się stało, gdyby miała? Zobaczcie sami. Dwukrotnie mniejszy od Polski Bangladesz zamieszkuje ponad 156 milionów ludzi. Niewiele większy od naszego kraju Wietnam - 90 milionów. Z kolei Kanadyjczyków jest mniej od Polaków o 3 miliony, a ich ojczyzna to prawie 10 milionów kilometrów kwadratowych (ponad 30 razy więcej niż powierzchnia Polski) - oczywiście głównie wiecznej zmarzliny. Jak powinna wyglądać powierzchnia państw na mapie, gdyby na każde 500 tys. mieszkańców przypadał równy obszar? Postanowił to sprawdzić kartograf amator o pseudonimie TeaDranks. Efektem jest kartogram, który pokazuje, jak wyglądałby świat gdyby o powierzchni państwa decydowała jego populacja. Powierzchnia wielu państw na kartogramie nie różni się znacznie w porównaniu z rzeczywistością - prawie nic nie zyskują (ani nie tracą) Wielka Brytania, Francja czy USA. Jednak niektóre kraje, jak choćby Indie, Chiny czy wspomniany już Bangladesz, bardzo by zyskały, gdyby ich powierzchnia miała się zmienić zgodnie z kartogramem. Inne, jak Australia, Rosja czy Kanady, w stosunku do terytoriów, które zajmują w rzeczywistości skurczyły się do niemal mikroskopijnych rozmiarów. Każdy kwadracik na zamieszczonej poniżej mapie odpowiada 500 tys. ludzi. Jeśli chcesz zobaczyć mapę w większej rozdzielczości, kliknij: Źródło: Newsweek_redakcja_zrodlo
LnN3oN.